Smutku, smutku zstań ze mną
Niechcę dnia radością sycić.
Już odeszła...
Kwiaty więdną.
Posiedź smutku, ze mną w ciszy.

---

Tam, gdzie się kiedyś szło po kwiatach
Teraz ciężkie kamienie nad grobami.
Kapłani w czarnych szatach szli, by radość mą
I smutek oplatać cierniami.

---

Gdy rwącą rzeką będziesz
W Twym nurcie pływać zapragnę.
Którym kolwiek zechcesz żywiołem...
Dla mnie, miła, stań się.

---

Bądź mi wierzą bronią zbrojną
Wody taflą bądź spokojną
Portem duszy zagubionej
I zdobionym w róże domem

---

Tak bardzo chciałbym w Ciebie wejść
Bez konwenansów i bez pukania
I mknący butem zatrzymać dzień
I żyć od spotkania do spotkania

---

Gdy człowiek swą grę zaczyna
Sam nie wie z czym przyjdzie mu walczyć.
I gra, aż nastąpi finał...
I bywa, że sam musi tańczyć